ahoj anicka, presne si opisala, co citim aj ja.. Som bez maminky uplne iny clovek, taky prazdny..len zijem, ako robot, z prace domov, doma povinnosti, a stale to iste dokola. S maminou mi tu bolo vzdy tak veselo, aj ked nas nieco trapilo, vedeli sme sa zasmiat,aj so slzami v ociach. a teraz tu nemam nikoho. Ona bola moja spriaznena dusa, a tu mi ta zasrana rakovina musela zobrat. Nechapem tomu, preco sa to stalo. Minule vianoce sa maminka uz trapila chorobotu, tak sme sa tesili, ze tieto uz bude vsetko dobre .A nieje, nic nie je dobre. Nechcem ani vianoce, nechcem nic, len moju mamu. Mala pred sebou cely zivot,a vsetko sa pokazilo. A ked si predstavim, ze tu mam byt zvysok zivota bez nej, idem sa z toho zblaznit! Ved to sa neda! Bez nej to uz nie som ja, a nikdy uz ani nebudem. Az ked ju stretnem tam hore, v nebi, budem stastna. Lubim ta maminka.
In reply to Ahoj holky, by Anonym (neověřeno)